وصل و لقا

:متن ترانه

 

نوبت وصل و لقاست، نوبت حشر و بقاست، نوبت لطف و عطاست، بحر صفا در صفاست

دُرج عطا شد پدید، غُرّه دریا رسید، صبح سعادت دمید، صبح چه نور خداست

 

 

صورت و تصویر کیست، این شه و این میر کیست، این خرد پیر کیست، این همه روپوش هاست؟

چاره ی روپوش ها، هست چنین جوش ها، چشمه ی این نوش ها، در سر و چشم شماست

 

 

ای بس سرهای پاک، ریخته در پای خاک، تا تو بدانی که سر، زان سر دیگر به پاست

آن سر اصلی نهان، وان سر فرعی عیان، دان که پس این جهان، عالم بی​ منتهاست

نوبت وصل و لقاست، نوبت حشر و بقاست، نوبت لطف و عطاست، بحر صفا در صفاست

دُرج عطا شد پدید، غُرّه دریا رسید، صبح سعادت دمید، صبح چه نور خداست

 

آمده موج الست، کشتی قالب ببست، باز چو کشتی شکست، نوبت وصل و لقاست

گوهر پاک از کجا، عالَم خاک از کجا، بر چه فرود آمدیت، بار کنید این چه جاست؟

ما به فلک بوده ​ایم، یار مَلَک بوده ​ایم، باز همان جا رویم، جمله که آن شهر ماست

خود ز فلک برتریم، وز مَلَک افزونتریم، زین دو چرا نگذریم، منزل ما کبریاست

 

 

رنج گنج آمد، که رحمت ها در اوست             مغز تازه گرفت، چو بخراشید پوست

همره غم باش، با وحشت بساز                       می طلب در مرگ خود، عمر دراز

گریه و درد و، غم و زاری خود                                شادمانیدند به بیداری خود

آن بهاران مضمر است، اندر خزان               در بهار است آن خزان، مگریز از آن

 

:نشانه ها

 ترانه سرا: جلال الدّین محمد بلخی / مولوی

ترانه خوان: امیر آرام

ترانه ساز: امیر آرام

آلبوم: رازهای رومی / اسرار رومی

زمان اجرا: ۱۳۸۱ هجری خورشیدی / ۲۰۰۲ میلادی