:متن ترانه
ز فلک قوت نگیرم، دهن خویش ببندم، شکم ار زار بگرید، منِ عیّار بخندم
مَثل بلبل مستم، قفس خویش شکستم، سوی بالا بپریدم، که من از چرخ بلندم
نه چنان مست و خرابم، که خورَد آتش و آبم، همگی غرق جنونم، همگی سلسله بندم
همه پُرباد از آنم، که منم نای و، تو نایی، چو تو تویی، خویش من ای جان، پی این خویش پسندم
از جمادی مُردم و، نامی شدم
از جمادی مُردم و، نامی شدم، وز نما مُردم، به حیوان سرزدم
من ز حیوان مُردم و آدم شدم
من ز حیوان مُردم و، آدم شدم، پس چه ترسم، کِی ز مردن کم شدم؟
بار دیگر هم، بمیرم از بشر، تا برآرم از ملائک بال و پَر
بار دیگر از ملک پرّان شوم، آنچه اندر وهم ناید، آن شوم
!قافیه و مغلطه را گو، همه سیلاب ببر
!قافیه و مغلطه را گو، همه سیلاب ببر، کوه بوَد کوه بوَد، درخور مغز شعرا
رَستم از این بیت و غزل، ای شه و دیوان ازل، مُفتعلُن مُفتعلُن مُفتعلُن کُشت مرا
مُفتعلُن مُفتعلُن مُفتعلُن کُشت مرا
از جمادی مُردم و، نامی شدم
از جمادی مُردم و، نامی شدم، وز نما مُردم، به حیوان سرزدم
من ز حیوان مُردم و آدم شدم
من ز حیوان مُردم و، آدم شدم، پس چه ترسم، کِی ز مردن کم شدم؟
بار دیگر هم، بمیرم از بشر، تا برآرم از ملائک بال و پَر
بار دیگر از ملک پرّان شوم، آنچه اندر وهم ناید، آن شوم
!قافیه و مغلطه را گو، همه سیلاب ببر
!قافیه و مغلطه را گو، همه سیلاب ببر، کوه بوَد کوه بوَد، درخور مغز شعرا
رَستم از این بیت و غزل، ای شه و دیوان ازل، مُفتعلُن مُفتعلُن مُفتعلُن کشت مرا
مُفتعلُن مُفتعلُن مُفتعلُن کُشت مرا
مُفتعلُن، مُفتعلُن، مُفتعلُن کُشت مرا
:نشانه ها
ترانه سرا: جلال الدّین محمد بلخی / مولوی
ترانه خوان: امیر آرام
آلبوم: رنگارنگ ۱۲
زمان اجرا: ۱۳۵۶ هجری خورشیدی
پخش از: آونگ
