:متن ترانه
پيش اهل حرم و دير، زبون شد دل من
!باشد از لعل تو يک، باشد از لعل تو يک، بوسه تمن، تمنای دلم، خدا وای و دلم، عزيز وای و دلم
!می کِشم خجلت از اين، می کِشم خجلت از اين، خواهش بيجای دلم، خدا وای و دلم، عزيز وای و دلم
عاشق روی تواَم، بسته ی موی تواَم، کُشته خوی تواَم
جانم آه، ساکن خدا کوی تواَم، جانم آه، ساکن خدا کوی تواَم
من ندانستم از اول، که تو بی مهر و وفايی، عزيز من، که تو بی مهر و وفايی
عهد نابستن از آن به، که ببندی و نپايی، عزيز من، که ببندی و نپايی
دوستان منع رو کنندم، که چرا دل به تو دادم
بايد اول به تو گفتن، که چنين خوب و چرايی، عزيز من، که چنين خوب و چرايی
!ای بت چين، ای بت چين، ای بت چين، ای صنم، حوروش و، ماه و جبين، ماه و جبين، ای صنم
من از تو دوری نتوانم دگر، کز تو صبوری نتوانم دگر، عزيز دلم
هر که تو را ديد و، ز خود ديد و، زخود دل بريد، رفته خود، هر که رُخت را و، رُخت را بديد
من از تو دوری نتوانم دگر، کز تو صبوری نتوانم دگر، عزيز دلم
زلف رو به رخساره، چو افشان کنی، چوافشان کنی، چو افشان کنی
حالت جمعی رو پريشان کنی، پريشان کنی، پريشان کنی، وای و به حال دل شيدا، دل شيدای من
من از تو دوری نتوانم دگر، کز تو صبوری نتوانم دگر، عزيز دلم
