خنده و گریه ی جانوران

Laughter and Cry in Animals

آیا خنده یا گریه جانوران حقیقت دارد؟

کسانی که در خانه خود جانوری را نگهداری می کنند یا پرورش می دهند، گاهی به حدی با آن انس می گیرند

که شاید احساس کنند که آن هم مانند خودشان است. از این رو حرکت ها و احساس های آن را درست مانند

حرکت ها و احساس های یک انسان می پندارند. مانند اینکه اگر جانور بچه خود را از دست بدهد و صداهایی

از خود در آورد، می گویند جانور دارد گریه می کند و یا اینکه در لحظه های شادی و شنگولی برایش تبسم و

.خنده تصور می کنند؛ اما به راستی چنین نیست

جانور هرگز نه می خندد و نه گریه می کند. زیرا بطوری که دانسته شده، خنده و گریه فقط از ابزار کار انسان ها

است و این تنها انسان است که به وسیله خنده یا گریه، احساسات گوناگون خود را بیان می کند. البته دیده شده

است که جانوران هنگام کتک خوردن، آه و ناله به راه می اندازند، ولی این با گریه خیلی فرق دارد. زیرا گریه

.یعنی اشک ریختن توأم با احساس درد

اگر روزی دیده شود که از گوشه چشم جانوری اشک جاری است، این برای آن است که ماده ای چشم آن را

تحریک کرده و آب آن را به جریان انداخته است. اما ریزش اشکی که توأم با احساس باشد، فقط کار موجودی

.است که اندیشه و احساسات عاطفی داشته باشد و بدیهی است که جانوران هرگز این گونه نمی باشند

حتی بچه انسان نیز هنگامی گریه حقیقی می کند که دارای اندیشه و احساس شده باشد و شیون یک نوزاد هرگز

.گریه کردن نیست

 

به همین گونه خنده هم رفتاری مختص انسان ها است. گاهی ممکن است برخی از جانوران قیافه ای بگیرند که

.آدم بپندارد، آنها دارند می خندند؛ ولی این خنده با خنده انسان بسیار فرق دارد

بطوری که دانسته شده، خنده انسان حاکی از یک احساس و حالت خاص روحی است که در جانوران هرگز

.یافت نمی شود

از طرفی دیگر، خنده یک پدیده اجتماعی نیز می باشد؛ یعنی موجودی می خندد که مانند انسان، خود را جزو

.گروهی احساس کند که چیزهایی برای آن گروه جالب و سرگرم کننده باشند

.به این ترتیب، بدیهی است که برای جانوران هیچ یک از این عوامل خنده، وجود ندارد

 

:جستار پیوسته پیشین