:متن ترانه
جای آن دارد که چندی همره صحرا بگیرم، سنگ خارا را گواه این دل شیدا بگیرم
مو به مو دارم سخن ها، نکته ها از انجمن ها
!بشنو ای سنگ بیابان، بشنوید ای باد و باران، با شما همرازم اکنون، با شما دمسازم اکنون
جای آن دارد که چندی همره صحرا بگیرم، سنگ خارا را گواه این دل شیدا بگیرم
مو به مو دارم سخن ها، نکته ها از انجمن ها
!بشنو ای سنگ بیابان، بشنوید ای باد و باران، با شما همرازم اکنون، با شما دمسازم اکنون
شمع خود سوزی چو من، در میان انجمن، گاهی اگر آهی کشد، دل ها بسوزد
گاهی اگر آهی کشد، دل ها بسوزد
یک چنین آتش به جان، مصلحت باشد همان، با عشق خود، تنها شود، تنها بسوزد
با عشق خود، تنها شود، تنها بسوزد
من یکی مجنون دیگر، در پی لیلای خویشم، عاشق این شور و حالِ، عشق بی پروای خویشم
تا به سویش ره سپارم، سر ز مستی بر ندارم، من پریشان حال و دلخوش، با همین دنیای خویشم
جای آن دارد که چندی همره صحرا بگیرم، سنگ خارا را گواه این دل شیدا بگیرم
مو به مو دارم سخن ها، نکته ها از انجمن ها، ، بشنو ای سنگ بیابان، بشنوید ای باد و باران
با شما همرازم اکنون، با شما دمسازم اکنون
:نشانه ها
ترانه سرا: رحیم معینی کرمانشاهی
ترانه خوان: مرضیه / بشرف السادات مرتضایی
ترانه ساز: علی تجویدی
تنظیم کننده آهنگ: روح الله خالقی
مایه: دشتی / کرد بیات
زمان اجرا: ۱۳۳۷ هجری خورشیدی
پخش از: ایران گرام
:اجرا در کنسرت
:اجرا در کنسرت آلبرت هال / لندن / انگلستان / ۱۳۷۴ هجری خورشیدی / ۱۹۹۵ میلادی
:اجرا در کنسرت سالن المپیا / پاریس / فرانسه / ۱۳۸۵ هجری خورشیدی / ۲۰۰۶ میلادی
نخستین ترانه ای بود که به سبک امروزی توسط روح الله خالقی در برنامه ی گل های ۲۶۱ برای گروه
.نوازنگان / ارکستر تنظیم شد
